Pomimo medialnych atutów diastemy, którą posiada wiele znanych osób, bardzo często za zabiegiem zamykania idą względy psychologiczne oraz dyskomfort. Pytanie więc: usuwać czy nie?
Czym jest diastema?
Diastema to anatomiczna przerwa między górnymi jedynkami, którą stomatolodzy definiują jednoznacznie jako wadę, a nie cechę uzębienia. Diastema może mieć charakter fizjologiczny – pojawia się w dzieciństwie (między 7 a 9 rokiem życia), ma mniej niż 2mm szerokości i nie wymaga leczenia. Zmniejszenie rozmiarów bocznych siekaczy, całkowity ich zanik bądź występowanie zęba nadliczbowego, może w konsekwencji doprowadzić do tzw. diastemy rzekomej. Trzecim typem diastemy jest diastema prawdziwa, spowodowana przerostem wędzidełka wargi górnej. Niezależnie od rodzaju jej powstawania, każda diastema jest uleczalna i w zależności od przyczyny, jej likwidacja jest albo zabiegiem estetycznym, albo wymaga chirurgicznej ingerencji, leczenia ortodontycznego bądź implantologicznego.
Metody jej zamknięcia
Zabieg jest indywidualną decyzją, którą zawsze należy skonsultować z lekarzem, lecz nie zawsze najlepszym rozwiązaniem jest – jak przekonują specjaliści Wirtualnej Kliniki – aparat. (poznaj zespół ekspertów Wirtualnej Kliniki: http://wirtualnaklinika.pl/category/nasi-eksperci/ )
-
Ortodontyczne leczenie diastemy dotyczy głównie wad zgryzu i przypadków diastemy zbieżnej oraz rozbieżnej. Od tego zależy odpowiedni dobór aparatu stałego lub ruchomego. Trzeba mieć jednak świadomość, że ten rodzaj terapii wymaga czasu i może trwać do 2 lat.
-
Jedną z najpopularniejszych obecnie na rynku metod zamykania diastemy jest bonding czyli usunięcie szpary z wykorzystaniem światłoutwardzalnych kompozytów, tych samych z jakich wykonane są plomby. Zastosowane wypełnienie jest trwałe i nie odbarwia się. Metoda jest najmniej inwazyjna, szybka (zabieg wymaga jednej wizyty) i odwracalna. To znaczy, że materiał wypełnienia można po czasie usunąć u dentysty, powierzchnię zęba zregenerować pod działaniem śliny i specjalnych past, a następnie odzyskać usuniętą szparę.
-
Dziś gabinety oferują wizualizacje wax-up oraz silikonowe symulatory mock-up, które pomagają ocenić końcowy efekt zabiegu szczególnie tam, gdzie w grę wchodzi kompozyt lub implanty. Te ostatnie w tym przypadku stosuje się w sytuacji wrodzonego braku dwójek. Tytanowe śruby wszczepia się w kość, a następnie do nich mocuje się brakujące siekacze, jakie stanowią porcelanowe korony.
-
Tam, gdzie siekacze przyśrodkowe są zbyt małe, można je powiększyć przez nałożenie licówek - cienkich, porcelanowych płytek o grubości 0,5-0,75mm, które są naklejane na wcześniej zeszlifowaną powierzchnię zębów. Trwałość tego rozwiązania osiąga okres 15 lat, a ich wykonanie wymaga kilku wizyt u stomatologa.
-
Często zdarza się tak, że przestrzeń międzyzębowa jest skutkiem przerośnięcia tkanki wędzidełka górnej wargi, co niesie ze sobą konieczność chirurgicznej ingerencji. Zabieg podcięcia - przecięcia pasma tkanki przyczepionej z jednej strony do dziąsła, a z drugiej do tylnej części górnej wargi - przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym. Szwy zdejmowane są po upływie tygodnia od wykonania zabiegu.
Usuwać czy nie?
Są tacy, którzy są dumni z diastemy i traktują jej obecność jako atut. Wystarczy kilka nazwisk: Lara Stone, Georgia May Jagger, Vanessa Paradis czy Madonna. Za ich przykładem poszedł w życie trend i moda na szparę między zębami, na którą decydują się osoby naturalnie jej pozbawione. To już nie jest zjawiskiem pozytywnym, jak oceniają specjaliści z wirtualnaklinika.pl, ponieważ idą za tym nie tylko wady zgryzu czy problemy z wymową, ale także choroby przyzębia. Wrodzona diastema to kwestia wyłącznie jej rozmiarów, szpara poniżej 2mm nie jest bowiem kłopotliwa dla zdrowia i nie trzeba jej usuwać, zaś gwiazdy czy celebryci, którzy ją posiadają mogą wyłącznie przekonać o jej nierzadkiej atrakcyjności te osoby, które z tego powodu mają kompleksy i nie zawsze słusznie chcą się jej pozbawić.
Artykuł powstał we współpracy z portalem wirtualnaklinika.pl